Midden Europa

Midden Europa.

Dinsdag 9 en woensdag 10 september.
Om kwart over 8 vertrokken we vanaf camping Walkenried, richting Kleve. Een leuke rit, door de mooie Harz. Onderweg stopten we even voor wat boodschappen, broodjes en bockworsten voor 's avonds en een croissantje en wat fruit als ontbijt. Toen we in de buurt van het roergebied kwamen stapten we van onze gewoonte om binnendoor te rijden af. Dat is namelijk niet zo leuk in zo'n stedelijk gebied, dan krijg je alleen maar drukte en weinig moois. Dan is de snelweg prettiger. Rond half 4 kwamen we aan op de camperplaats in Kleve. Druk, veel Nederlanders, even een gedoe om de camper op een plekje te krijgen. Want nee, je mag niet vanaf de poort zo een plaats oprijden, je moet met de neus naar voren staan. En langzaam meneertje, piano. Leve de bemoeizuchtige medekampeerders.

Zodra de poort om 8 uur 's morgens weer open ging vertrokken wij van de camperplaats. De laatste Duitse boodschappen werden (grondig) gedaan bij de Kaufhof vlakbij, daarna namen we de snelste weg naar huis. We hadden een prima rit, zonder oponthoud. We stonden om half 12 al voor de deur (kilometerstand 63762) en binnen een uur was de camper leeggeruimd en geparkeerd.

Maandag 8 september.
Weer een geschikte dag om in het bos te gaan wandelen. Droog, vrij zonnig maar niet al te warm. Om half 11 vertrokken wij, om half 2 waren we weer terug in de camper. De route begon over hetzelfde paadje richting het klooster, maar daarna namen we een andere afslag. Aan het einde van de route was een heel mooi uitzichtspunt, met bankjes. Daar zaten we een poosje te genieten van het uitzicht en het lekkere weer. En ineens zagen we in de verte roofvogels. Roodbruin lijf, gele snavel en poten, witte kop. Wat zou dat zijn? Terug in de camper uitgezocht, rode wouws. Super, daar hadden we nog geen foto's van. Na deze pauze hadden we de keuze, het pad aflopen naar beneden en langs de weg teruglopen naar de camping, of omkeren en via het bos terug. Dat laatste trok ons meer aan. Het bos is heel mooi hier en als je terugloopt zie je de dingen toch net weer anders dan op de heenweg. 's Middags na de koffie ging ik -inmiddels routinematig- mijn baantjes zwemmen. Wim ging nog een stukje wandelen en kwam weer met een aantal prachtige vogelfoto's terug.

Zondag 7 september.
Vandaag hadden we niet het mooie weer waar we op hoopten. Het was voornamelijk een grauwe dag. Soms een paar druppels regen of eventjes zon. Maar vooral bewolkt. In ieder geval goed genoeg om nog eens het mooie bos achter de camping in te gaan. We liepen heen op hetzelfde pad heen als gisteren maar daarna gingen we terug via een ander (hogergelegen) pad. Erg leuk, erg mooi. Maar sinds gisteren heeft de herfst gewoon toegeslagen. Bizar om het verschil te zien, ineens overal paddestoelen. En mooie ook nog. 's Middags ben ik het zwembad nog eens ingedoken, geweldig dat dat hier mogelijk is.

Zaterdag 6 september.
Het weer wist niet goed wat het wilde vandaag, de dag begon met lichte mist, dan een beetje zon, dan weer bewolkt. Toen wij om kwart voor 10 richting het klooster liepen was het nog fris. Even later kwam de zon weer en werd het warm. Benauwd warm. Alsof er onweer in de lucht zat. Over de wandeling naar het klooster, goed een kilometer verder, deden we bijna een uur. Dat kwam omdat het bospad ernaartoe zo leuk was. We maakten een heleboel fotostops. Het klooster zelf was ook leuk om te zien, het is al zo'n 900 jaar oud en er zit nu een zeer informatief museum in. Van de bijbehorende kerk is niet veel meer over. Maar in het klooster zit ook een soort kerkzaaltje dat heel mooi en nog functioneel is. Daar werd juist toen wij er waren een bruiloft gehouden.

We liepen na het kloosterbezoek nog een rondje door het oudje buurtje ernaast. Leuke vakwerkhuisjes, een stadspoort, gezellig. Helaas begon het wat te regenen (steeds even wel, even niet) en in de verte klonk ook wat gerommel. Maar het onweer zette (nog) niet door. Op de terugweg kwamen we het bruidspaar weer tegen die net naar buiten kwamen. Daar moest de bruidegom met een blinddoek om, gechoached door zijn vrouw, bloemen verzamelen. Duitse traditie? Familietraditie? Zomaar verzonnen? We zullen het nooit te weten komen, maar grappig was het wel. Na de koffie in de camper ging ik weer zwemmen (als je eens een goed zwembad op je camping hebt moet je het er van nemen tenslotte) en Wim ging nog een rondje wandelen. Aan het einde van de middag ging het dan eindelijk echt regenen, wij gingen dus maar niet naar het wijnfeest op de camping maar bleven lekker binnen zitten en kookten ons eigen potje.

Donderdag 4 en vrijdag 5 september.
Het was een goede keuze pas op donderdag naar Karlovy Vary te gaan. En de bus een uurtje later te nemen. We hadden de hele dag prachtig weer en een ideale temperatuur, met een zonnetje op de koop toe. Heerlijk nog eens een rondje door het leuke stadje gelopen, onderweg lekker op bankjes gezeten en gekeken naar al die verschillende mensen die voorbij komen. Omdat het Tsjechische geld toch op moet, hebben we ook nog maar wat leuke souvenirs gekocht en 's middags lekker op een terrasje aan het water zitten eten. Voor 's avonds in de camper en de volgende ochtend bij het ontbijt haalden we nog wat broodjes bij Albert voor we op de bus terug stapten. We rekenden de camping nu vast af, zodat we de volgende ochtend zo vroeg als we wilden konden vertrekken.

Uitendelijk bleken we om kwart over 8 klaar voor vertrek te zijn. Eerst nog even langs de grote Globus zodat we weer voor een paar dagen eten in huis (nou ja, in de camper) hebben. Daarna richting de Harz. Een rit van ongeveer 300 kilometer, die we weer zoals gebruikelijk binnendoor wilden rijden. Op een klein stukje na lukte dat ook. Maar toen we bij een dorpje kwamen met een opgebroken weg en een zeer vage omleiding besloten we dat we daar even 12 kilometer de snelweg op zouden gaan, zodat we zeker wisten dat we in de goede richting zouden rijden en de wegversperring voorbij zouden zijn. Om 4 uur waren we bij de camping. We konden zelf een plekje uitzoeken, we staan nu mooi tussen de bomen maar toch dichtbij alle voorzieningen. Mijn favoriete voorziening hier is het zwembad. Een heerlijk rechttoe rechtaan zwembad, waar je perfect baantjes (van 20 meter) kunt zwemmen. Om half 5 lag ik er al in en pas 60 baantjes later kwam ik er weer uit.

Woensdag 3 september.
Geen mooi weer vandaag. Mistig en koud. Nee, dan liever niet naar Karlovy Vary. Maar plan B in werking gezet. Een rondrit. Vorige maand waren we met de trein naar Marianske Lazne geweest en hadden we lopend het centrum niet kunnen bereiken. Dat kan beter. Met de camper moet het toch lukken? Ja hoor, ging prima. Mooie rit ernaartoe ook trouwens. We zijn niet gestopt, parkeren is weer wat lastiger met die grote bak en we hadden nog steeds niet het idee dat het heel bijzonder was. Waar we wel even stopten was bij de supermarkt, deze keer een Tesco. Goeie keuze, andere winkel heeft ander assortiment. Zowaar zelfs zakjes met kant en klare gemengde salade in de koeling en vlees dat redelijk op biefstuk lijkt, maar in ieder geval rundvlees is. En geïnspireerd door het proeven gisteren, 3 verschillende flessen Becherovka gekocht. Volgende bestemming op de route was Frantiskovy Lazne. Het kleine broertje zeg maar. Weer een leuke rit, weer niet echt de moeite om te stoppen.

We wilden "natuurlijk" niet terug over de grote weg. Dus een klein dorpje op de kaart opgezocht waardoor we met een lus terug zouden komen bij de camping. We waren erg blij met die keuze, we kwamen nu op hele kleine weggetjes, die prachtige slingerden over beboste berghellingen. Als er een tegenligger kwam, zeker indien het een vrachtauto was, werd het echt passen en meten om elkaar te passeren. We hebben onderweg geweldige dingen gezien, zoals een mooie grote buizerd, een herder met schaapjes en een herdershond, mensen die langs de weg fruit of paddenstoelen zoeken. Ook de piepkleine dorpjes of de oude stadjes waar we doorheen kwamen waren een belevenis. Om een uur of 2 waren we terug op de camping, waar we de camper zelfs op hetzelfde plekje terug konden zetten. Vaste plaatsen doen ze hier niet aan, maar iedereen (ja, wij ook) zoekt graag een plekje dicht bij de stroomkasten, het sanitair en de verlichting.

Dinsdag 2 september.
Een prima dag om met de bus naar Karlovy Vary te gaan. Droog, soms een zonnetje en een redelijke temperatuur. Hoe het met de bus in zijn werk ging, wisten we nog. Da's makkelijk! Om 10 uur liepen we al weer rond in het gezellige centrum. Deze keer gingen we ook op jacht naar een waterkannetje. Hoewel ik een maand geleden nog zei, dat hoef ik niet.... bleef het in die maand wel steeds in mijn gedachten. Dus nu toch de kans genomen een mooi exemplaar te kopen. Deze keer had ik in plaats van mijn fototoestel eens de filmcamera meegenomen, dus hieronder een kleine impressie van Karlovy Vary.

's Middags werd de lucht toch behoorlijk dreigend. Leuk om dan even iets binnen te kunnen doen. We gingen naar het Jan Becher Muzeum, gewijd aan de kruidenbitter Becherovka uit Karlovy Vary. De rondleiding was een uitgebreide uitleg over de drankjes die uit de fabriek komen, een korte geschiedenis van het merk en wat voorstelling met poppen over hoe het maken in zijn werk ging. Daarna een film met -en daar doe je het tenslotte voor- het proeven. We kregen drie varianten van het drankje. En ja, als je dat niet gewend bent zijn 3 glaasjes van 20% tot 35% 's middags op een lege maag veel. Om niet te zeggen heel veel. We kwamen dus erg vrolijk buiten. Onderweg naar de bus gingen we nog even boodschappen doen, gewoon bij Albert (ja, de Tsjechische Albert Heijn) en we hebben de grootste lol gehad. De busrit naar de camping was ook nog gezellig. Na het avondeten waren de verschijnselen wel weer over.

Maandag 1 september.
Sneller dan we van te voren verwacht hadden, vertrokken we weer uit Bozanov. Wim had het niet naar zijn zin op de camping (en dan gaan steeds meer dingen je opvallen) en het weer zat ook tegen. Voor zowel de maandag als de dinsdag werd veel regen en kou voorspeld. Geen weer dus om nog eens te gaan wandelen en verder was er niet zoveel in de omgeving te doen qua "slechtweeractiviteiten". We gingen eens na waar we heen wilden gaan (in ieder geval in westelijke richting) en hoe het weer in bijvoorbeel Duitsland zou zijn. Een stuk beter. Dan eens kijken hoe je naar huis rijdt. Welke gebieden kom je langs die mooi zijn? De Harz, dat vonden we vorig jaar erg mooi. Maar iets te ver om in 1 dag te rijden. Maar als je bijna op de helft van die rit bent, kom je langs Karlovy Vary. En dat vonden we een erg leuk dorp. De weersverwachting voor daar? Weinig regen op maandag, op dinsdag droog met soms een zonnetje. Dus we waren er snel uit, daar gaan we gewoon nog een keer naar toe.

Om 8 uur vertrokken we al en de rit verliep goed. We hebben weer de nodige leuke en opmerkelijke dingen gezien onderweg. Het landschap veranderde regelmatig, van bergen en bossen naar vlakke gebieden met landbouw tot heuvels met weer bossen. We zagen onderweg lelijke industrie en leuke dorpjes.We kwamen door een puntje van Praag waar we geen last hadden van grote drukte. En toen zomaar ergens bij een klein dorpje stonden we in de file. Dat bleek veroorzaakt te worden door een bijzonder transport. Eerst kwam er een wagen met waarschuwingslampen langs. Daarna 2 opleggers, vooral de eerste had een enorm grote lading, die hing er aan beide kanten flink overheen. Het was maar krap, zoals hij langs onze camper kwam, maar het ging allemaal goed. We maakten nog een tussenstop op een parkeerplaats van een kleine supermarkt in een dorpje, waar we even een broodje haalden. En toch waren we al om iets voor half 3 in Sadov, op camping Sasanka waar we al eerder stonden. Dat vertelden we ook bij het inchecken, het was ook niet nodig om onze paspoorten weer tevoorschijn te halen, de gegevens zouden even opgezocht worden. Het was goed te merken dat mevrouw het leuk vond dat we terug kwamen. De info hadden we ook niet nodig want we hadden alles netjes bewaard, alleen het lijstje met de tijden van de bus wilden we weer graag lenen.

Zondag 31 augustus.
Toen we opstonden was het behoorlijk mistig. Langzaamaan zagen we het buiten helderder worden, om half 11 ging het zonnetje zijn best doen door de wolken heen te komen. Voor ons het startsein om een wandeling te gaan maken. Voor 's middags was regen voorspeld, die wilden we voor blijven. We hadden een tip gehad over een leuke wandeling naar een observatiehutje op ongeveer anderhalve kilometer van de camping. Dat bleek toch wel iets verder weg te zijn, maar het was een leuke wandeling over een redelijk vlakke weg. Met een geweldig uitzicht op de bergen aan de ene kant en de velden en vertes aan de andere kant. Veel vogels zitten er hier helaas niet, maar wat we zagen was wel bijzonder. En dan met name de koekoek, die hadden we nog niet eerder in het wild gezien. We waren om 2 uur terug op de camping, ruim op tijd, want de regen kwam pas om 3 uur. Maar dan wel heftig ook. Geen probleem, met een kop koffie bij de hand is het binnen heel knus als het buiten regent.

Zaterdag 30 augustus.
Omdat we de vorige dag al betaald hadden, konden we vroeg van de camping vertrekken. Om iets na 8 uur reden we weg. De eerste etappe was maar een klein stukje, naar de grote Kaufland in de buurt. Daar hebben we flink wat boodschappen gedaan zodat we weer te eten hebben voor de komende dagen. Bovendien namen we een aantal pakken luiers mee voor Nathasja. Nou ja, op verzoek van Nathasja, ze zijn natuurlijk voor Serra. Maar voor iets minder geld per pak heb je 80 ipv 50 luiers, niet slecht. Na het boodschappen doen stelden we de Tomtom in op Broumov, een dorpje net over de Tsjechische grens. We hadden een prima rit die kant op, je ziet onderweg heel veel leuke dingen, de charme van het binnendoor rijden. Van de laatste Zloty's die we nog hadden konden we de tank bijna helemaal vol gooien, dus van die dingen waren we ook af. En omdat de Tomtom ingesteld staat op tolwegen vermijden hoefden we ons daar niet druk over te maken. Dus toen we de snelweg op kwamen schrokken we nog niet. Maar wel toen we bij een tolpoort kwamen. Hè? Tol? En we hebben geen geld meer. Even de camper aan de kant gezet en de creditcard en pinpas opgezocht. Daarna in de rij. En wat kregen we bij het poortje? Alleen maar een kaartje. Na nog geen 10 kilometer snelweg moesten we er al weer af. Via -natuurlijk- een poortje op de uitrit. Dus kaartje gegeven en pinpas. De pas kregen we terug met uitleg. In het Pools. Tsja.... creditcard geven dan maar. Toen kregen we Engelse uitleg. We hoefden geen tol te betalen. Het rijden over de snelweg was dus (misschien vanwege de korte afstand?) gratis. De stress kregen we er ook bij cadeau.

Verder maakten we gelukkig geen gekke dingen meer mee, om half 2 waren we al in Tsjechië, waar we even in Broumov stopten. Camper bij de Lidl op de parkeerplaats gezet, ik ben binnen wat boodschappen gaan doen, er kan altijd nog wat bij tenslotte. En Wim ging ondertussen even geld uit de flappentap halen zodat we hier ook weer uit de voeten kunnen. Daarna was het nog een kwartiertje rijden naar camping Bozanov in het gelijknamige dorp. Dit is weer een Nederlandse camping, waar het zo in het naseizoen erg stil is. Enerzijds een prachtige camping, anderzijds wordt er wel erg veel in het reglement gezet hoe het wel en niet moet. Kleuterklasjesgevoel. Hoe dan ook, ons plekje is prima, tussen de bomen in de schaduw met een mooi grasveldje voor ons. We staan ook dichtbij het sanitair dat erg netjes is en zeker voor hier erg comfortabel. Met nog een halve middag voor ons en prima internet hebben we ons prima vermaakt.

Vrijdag 29 augustus.
's Ochtends bleven we op de camping, ik ging even bij de receptie langs om ons verblijf met een dag te verlengen. Om half 3 vertrokken wij richting Auschwitz. Om 3 uur konden we daar inderdaad gewoon naar binnen, zonder dat we verplicht waren ons bij een groep aan te sluiten. We zijn er tot ongeveer 6 uur geweest. Veel van de barakken zijn als museum ingericht, steeds over een thema. Vaak over hoe de Holocaust een bepaald land trof, maar ook een hele afdeling met spullen die de gevangenen werden afgenomen. Van brillen, scheerkwasten via koffers tot aan protheses toe. Het was schrijnend om zoveel verdriet en ellende te zien. Ook dit bezoek heeft een diepe indruk op me gemaakt, hoewel ik me gisteren nog meer aangegrepen voelde dan vandaag. Dat komt omdat ik in Birkenau meer het gevoel had rond te lopen in de geschiedenis, terwijl ik in Auschwitz meer het gevoel had ergens te lopen waar ik informatie over de geschiedenis kreeg.

Donderdag 28 augustus.
Om kwart voor 9 verlieten we de camping in Gaj bij Krakow. Het was even lastig om op de drukke weg nummer 7 te komen, maar zo te zien had Wim de kunst aardig afgekeken van de minibuschauffeurs want het ging erg goed. De rit over de binnendoorwegen naar Oswiecim (Auschwitz) duurde ongeveer 2 uur, de camping in Oswiecim was snel gevonden. Dit is geen echte camping, maar een hoteltuin met voorzieningen. Prima, alleen moeilijk om de stroom aan te sluiten. Niet veel aansluitpunten en verschillende soorten contactdozen waardoor Wim een soort puzzel met snoeren en stekkers moest oplossen. Uiteindelijk is het wel gelukt, het is een constructie geworden met de grote kabelhaspel voor de lengte en 2 kortere snoeren voor de juiste soort stekkers. Maar we hebben stroom. Inchecken ging vlot in de receptie van het hotel (Centrum voor gesprek en gebed, Swietego Maksymiliana Kolbe, Oswiecim) en we kregen een plattegrond mee met de route naar museum Auschwitz I (10 minuten lopen vanaf de camping). Daarvandaan gaat ook een gratis pendelbus naar Auschwitz II (Birkenau).

Wij wandelden van de camping naar Auschwitz I en gingen in de rij staan. Bij de kassa bleek dat toegang zonder een rondleiding met gids pas vanaf 3 uur 's middags mogelijk zou zijn. Wij wilden geen rondleiding met gids doen, we vinden het niet prettig in een groep te moeten lopen en niet ons eigen tempo aan te kunnen houden en niet zelf de keuze te maken wat we willen zien en op welke volgorde we dat doen. We besloten toen de pendelbus naar Birkenau te nemen en eerst dat museum te bekijken. Wat ons tussen de 2 musea opviel, was dat bij Auschwitz je betaald moet parkeren (en die parkeerplaats vol is) terwijl je bij Birkenau volop de ruimte hebt op de gratis parkeerplaats. De pendelbus zette ons dichtbij de toegangspoort van Birkenau af. Direkt viel op, hoe immens groot dit kamp was. Je kunt het lezen, je kunt het horen. Je merkt het pas als je het zelf ziet. Het zelf zien van het kamp maakte een diepe indruk. Wie er meer over wil weten kan bijvoorbeeld het artikel hierover op Wikipedia lezen. Hoewel wij rond 3 uur weer bij Auschwitz I waren besloten we dat we genoeg gezien hadden voor 1 dag en stelden we het volgende bezoek uit tot de volgende middag.

Woensdag 27 augustus.
Omdat wij museumkaartjes gekocht hadden voor een bezoek 's middags hadden we 's ochtends geen haast om weg te gaan. Prima, want het regende flink. Pas na 10 uur gingen we op pad, met allebei onze paraplu bij ons. Bij de bushalte zwaaiden we inmiddels geroutineerd naar een minibusje dat langs kwam. Maar hé, bij deze stond alleen Krakau, geen Galeria.... even vragen of hij daar wel kwam. De chauffeur moest even denken maar knikte toen ja. De route in het centrum was ook wat anders dan de vorige dagen. Maar op een gegeven moment stopte hij en wees, daar, de Galeria. Toen wij uitstapten sloeg hij gelijk af, richting wat er uit zag als een oprit naar de grote weg. We vermoedden dat hij ons speciaal even daar afgezet heeft omdat het in de buurt van zijn route was. Prachtig fenomeen, die minibusjes.

Omdat we ruim op tijd in de stad waren en het nog steeds regende, deden we nog maar een rondje in het overdekte winkelcentrum. Daarna gingen we op pad richting de oude stad. Omdat we natuurlijk veel te vroeg bij het museum waren gingen we nog even de kerk daar tegenover binnen. Dan kun je in ieder geval even droog zitten wachten en er valt genoeg interessants te zien. Daarna was het eindelijk tijd om het ondergrondse museum in te gaan. En wat een belevenis was dat. Het blijkt dat er een grote vindplaats uit de middeleeuwen op het stadsplein was, waar het museum overheen gebouwd is. Om de uitleg te verlevendigen is er veel gebruik gemaakt van moderne beeld- en geluidseffecten. We hebben er uren rond gekeken en genoten. En ook nog de DVD van de daar getoonde films gekocht, veel hiervan is gefilmd op locaties die wij in de stad ook bezocht hebben. En alles voorzien van duidelijke Engelse ondertiteling. We zijn er erg blij mee. Na nog even in de stad gegeten te hebben gingen we weer op zoek naar een minibusje. Deze keer kostte het geen 8, maar 7 Zloty voor ons beiden (€ 1,75). Waarom het anders was, geen idee. Maar we werden weer keurig in de buurt van de camping afgezet. Nog 1 nachtje hier, morgen gaan we weer verder.

Dinsdag 26 augustus.
Na de stralende dag gisteren viel de regen vandaag tegen. Maar we lieten ons niet tegenhouden, want we hadden een doel. We hadden gelezen over een heel mooi museum in het hart van Krakau, onder de grond van het stadsplein. De geschiedenis van de stad, met moderne multimedia uitgebeeld. Leuk, en binnen! Helaas, niet voor vandaag. Er is maar beperkte capaciteit en het zat al vol. Maar we hebben wel kaartjes voor morgen. Daarna nog een poosje door de stad gelopen, dat is niet zo leuk in de regen. En de bankjes zijn natuurlijk ook allemaal nat.

Daarom gingen we naar het overdekte winkelcentrum, de Galeria Krakowski. Immens groot, maar met bijna alleen maar de bekende winkels die je overal tegenkomt. Leuk om even geweest te zijn, fijn om binnen te zijn en op een droog bankje te kunnen zitten, maar het kon ons niet lang boeien. Dus gingen we al vrij bijtijds terug naar de camping. Voordeel is wel, dat de minibus om die tijd niet helemaal vol zit en dat het geen file rijden is naar de camping.

Zaterdag 23, zondag 24 en maandag 25 augustus.
Op zaterdag waren we moe en op zondag regende het fors. Voor ons een goede reden om 2 dagen rust te nemen. De camping bij Krakau heeft internet dus we zaten vast uit te zoeken hoe en wat in Krakau. Het openbaar vervoer was ons een raadsel. We hadden bij het inchecken een briefje gekregen met namen van de bushaltes en de opmerking dat we met de minibus moesten gaan. Wij wilden daar tijden bij zoeken maar daar konden we niets van vinden. Uiteindelijk maandagochtend nog eens navraag gedaan bij de campingeigenaar. Die vertelde ons, ga gewoon naar de halte, er komen kleine busjes langs met een bordje "Galeria Krakowski" achter het raam. Even zwaaien dat je mee wilt. Ze rijden frequent, het kost 4 Zloty per persoon. Terug een zelfde soort busje nemen, vanaf de Galeria, met bestemming Myslenice. En dan uitstappen bij halte Camping Gaj. En het klopte precies zoals hij vertelde. Veel simpeler dan we dachten. De busjes zijn een verhaal apart, allemaal anders maar de overeenkomst is wel dat ze oud en versleten zijn. Maar goed het rijdt, je komt waar je wezen moet en weer terug. Het is wel een belevenis natuurlijk.

We hebben op maandag heel wat rondgelopen in Krakau. Een prachtige stad, met een oud centrum dat ongeschonden uit de tweede wereldoorlog is gekomen. Het hart van het centrum is een groot plein met daarop onder andere de lakenhal. Rondom het centrum liggen overal mooie plantsoenen en parken met bankjes. En er staan heel veel (vaak prachtige) kerken. Je ziet hier ook heel veel nonnen enzo lopen. Dit is dan ook de stad waar de Poolse Paus bisschop is geweest, in de streek waar hij vandaan kwam. Ook een prachtig deel van het centrum in het kasteel Wawel, langs de rivier Vistula. Opvallend waren de ongelijke kerktorens van de kathedraal. Vanaf het kasteel liepen we een stukje langs het water. Daar kochten we een leuke drakenwindgong, voor in de tuin. Even later kwamen we langs het beeld van Krakause draak die van schrik dat wij daar waren vuur begon te spuwen. Voorts gingen we nog naar de prachtige binnenplaats van de universiteit. We aten een hapje in de stad en namen broodjes mee voor het ontbijt de volgende ochtend. Vervolgens waagden wij ons aan de terugrit met de minibus. Zeer druk in de avondspits. Ik had het geluk dat iemand voor mij opstond, Wim moest helaas blijven staan. En de rit duurde ruim een half uur in plaats van de 20 minuten op de heenweg.

Vrijdag 22 augustus.
Rond half 10 vertrokken we van de camping voor een rit door de Lage Tatra richting Demanovska Dolina, om daar de ijsgrot te gaan bezoeken. De rit was erg mooi. Prachtige smalle dalen, bergen, bossen en slingerwegen. Soms door kleine dorpjes en een enkele keer door een stadje. Na bijna 2 uur waren we bij de grot. Vanaf de parkeerplaats was het nog een flinke wandeling, pittig omhoog. Maar wel prachtig door het bos. De grot kostte voor ons 7, resp. 6 euro. Maar een pasje om te fotograferen was 10 euro. En ja, ik en mijn foto's hè? Die wilde ik dus toch hebben. De wandeling door de grot was leuk, hoewel we geen woord van het Slowaakse verhaal dat de uitleggids gaf begrepen. Maar het was wel mooi allemaal. Met veel, heel veel trappen op en af. Het ijsdeel was maar 1 ruimte, wel een paar mooie formaties maar daar was je snel weer voorbij. En dan nog even ruim 100 treden op naar de uitgang. We bleven eigenlijk de hele tijd door het fotograferen nogal achter op de groep (die we wel steeds inhaalden bij de uitleg/stilstapunten) maar het laatste stuk raakten we ze definitief kwijt. Gelukkig bleef de bezemwagengids steeds bij ons, nog vol begrip en vriendelijk lachend ook. Toen wij buiten waren stond de volgende groep al te wachten om naar binnen te gaan. We hebben de sticker van de fotovergunning aan iemand doorgegeven die een camera bij zich had.

Na de grotten besloten we richting Poolse grens te rijden en onderweg uit te kijken naar een camping. Helaas vonden we die niet, dus reden we maar door naar Krakau. Daar hadden we al een camping op het oog om de stad te gaan bekijken. Iets eerder dan gepland zijn we daar nu dus aangekomen. Het was een lange rit, wel door mooi gebied (deels door de Hoge Tatra) met steile slingerweggetjes, haarspeldbochten en afdalingen van meer dan 10%. Onderweg zagen we maar heel weinig dorpjes. Aan de Poolse kant van de grens was het gelijk een stuk drukker op de weg, bovendien zaten we ook rond de tijd van de avondspits. Omdat we nog geen Pools geld hadden dachten we even te gaan pinnen onderweg, maar de ene bank die er was op het hele stuk zagen we te laat en keren was op die drukke weg geen optie. Pas tegen half 7 namen we de afslag die Tomtom aangaf voor de camping. Een doodlopende weg, niet ongewoon. Wel erg smal. We zagen wel iets van de camping maar geen ingang. Keren zou niet gaan. De enige oplossing zou dus zijn om achteruit terug te rijden naar de weg waar we vanaf kwamen. Wim ging even naar buiten om te kijken wat de beste aanpak zou zijn om dat te doen. Ging ineens een hek open. De achteruitgang van de camping. "Kom hier maar naar binnen hoor". Twee heren stonden aanwijzingen te geven. Het paste net, door de smalle opening en direct daarna een draai maken. Centimeterwerk. Maar we waren binnen en stonden op een leuk plaatsje tussen de bomen. Daarna pas gingen we inchecken. En gelukkig konden we in de bar wat Euro's wisselen voor Zloty's. Zitten we even later aan de soep (te laat, te moe om te koken) zien we nog een camper van die kant af binnen komen. Gelukkig zijn wij niet de enigen met een dwarse Tomtom.

Donderdag 21 augustus.
Regen. Veel regen. Harde regen. Zo begon de ochtend. Tsja, dan blijf je binnen zitten. Maar ik had nog stapels foto's uit Wenen uit te zoeken dus geen probleem. Aan het einde van de ochtend nam de regen toch wat af en de middag begon zelfs droog.

Toen om een uur of 2 zelfs het zonnetje enthousiast begon te schijnen, gingen we lekker op pad. Het is ontzettend mooi hier, met overal om ons heen prachtige bergen en bossen. En nog heel ongerept, geen aangelegde paden met bankjes (hoewel ik de zitplekjes ook wel miste) maar gewoon door het gras lopen. Een bijzondere gewaarwording. En een uitzicht om van te smullen!

Woensdag 20 augustus.
Het bezoek van Wenen zat er op. Uitchecken dus van wat wij een fijne camping vonden en richting Slowakije. Toch maar niet naar Bratislava, we hadden voorlopig wel even genoeg stadsdrukte gehad. Maar weer eens de rust van het platteland opzoeken. Niet eens zover in kilometers (ongeveer 275) maar wel bijna 6 uur rijden. Dat kwam omdat wij binnendoor gingen. We rijden sowieso liever geen autosnelwegen omdat je dan te weinig van het land ziet. En omdat we daarom geen tolvignetten kopen in Tsjechië, Oostenrijk of Slowakije kunnen we ook niet smokkelen. De rit was erg leuk, de wegen in Slowakije zijn vrij goed. Bij Bratislava blijkt de autosnelweg tolvrij te zijn, dus daar kwamen we op de D1 te rijden. Niet erg, dwars door een stad heen te moeten rijden is weer het andere uiterste. Daarna kwamen we op de provinciale weg 61 die de hele tijd om de grote weg heen slingert. We zagen allerlei dorpjes en stadjes. Hoewel de meeste huizen en dorpen er netjes uitzien, is alles nogal grauw en staat er erg veel industrie langs de weg, sombere fabrieken, alles komt ouderwets over. Er zijn heel veel kleine dorpjes, regelmatig maak je mee dat het einde van het ene dorpje gelijk het begin van het volgende dorp is.

Heel langzaam veranderde het landschap. In de verte zagen we heuvels die wat dichterbij kwamen tot we door een breed dal tussen de heuvels reden. De weg ging ook heel langzaamaan iets omhoog. Pas bij het stadje Zilina sloegen we af op wegnummer 583 en daar kwamen we eindelijk in de mooie natuur waarvoor we deze richting op waren gegaan. De camping waarnaartoe we onderweg waren ligt aan diezelfde weg, ingeklemd daartussen en een riviertje. Het is een nette camping, prima sanitair, Wi-Fi, alleen de bodem is erg drassig. We kozen dus een plaatsje zo dicht mogelijk bij het geasfalteerde pad en met wat steentjes. Zouden we op een grasplaatsje staan, komen we over een paar dagen misschien niet meer weg.

Dinsdag 19 augustus.
Vanaf de camping met de bus naar de metro was gisteren goed bevallen, dus dat deden we weer. En vandaag viel het tegen. De redenatie dat de bus ieder kwartier zou rijden klopte niet (in het weekend wel, door de weeks om het half uur), dus we stonden van 9 uur tot kwart over 9 te wachten. Lopen zou sneller geweest zijn. Maar uiteindelijk zaten we toch in de metro richting Karlsplatz. Via de Karlskirche liepen we naar de Kärntner Straße. We keken even naar hotel Sacher (maar ik heb de verleiding weerstaan om taart te eten) en gingen toen naar de Swarovski winkel. Die was enorm groot, 3 etages, en vol moois. Daar kon ik de verleiding dan niet weerstaan en ik heb er een mooie ring gekocht. Daarna maar snel de andere mooie winkels in die straat voorbij gelopen en nog eens naar de Hofburg gegaan. Als je vanaf de andere kant binnenkomt zie je ook andere dingen. En tussen alle drukte vind je zelfs de mooie stille plekjes waar niemand is. Even een rondje door de tuinen gelopen en toen op de tram naar de Prater gestapt voor onze lunchpauze.

Toen we weer met de tram teruggingen naar het centrum besloten we dat we wel eens in zo'n hele oude tram wilden rijden die we langs hadden zien komen. We stapten dus op een druk station uit en namen de eerste oude lijn die aankwam. Het bleek een leuke rit te zijn door delen van Wenen waar je normaal niet zo snel zou komen. En de tram was een plaatje, zo leuk om in een stukje geschiedenis te rijden. Helemaal tot het eindpunt, even een rondje om de tram gelopen om hem goed te zien en vervolgens weer ingestapt om terug naar het centrum te gaan. Vanaf het eindpunt van de tram zijn we richting het Volkstheater gelopen en met de metro naar de Volksprater gegaan. Door de weeks is het daar veel stiller dan in het weekend, dus een goed moment om in het oude reuzenrad te gaan. Geweldig, daar hebben al meer dan 115 jaar lang mensen rondjes in gedraaid. Hoe spectaculair moet dat vroeger geweest zijn? Ik vond het nog geweldig. Na deze mooie belevenis nog een laatste rondje over de Volksprater gelopen en toen met metro en bus terug naar de camping. Wel moe, maar niet zo erg als gisteren. Zal ook met het weer te maken hebben, het was aangenaam van temperatuur, maar niet zonnig. En er vielen over de hele dag zo'n 3 druppels regen, je werd er niet eens nat van.

Maandag 18 augustus.
We gingen al heel vroeg op pad, richting Schönbrunn. Op die manier hoopten we lange rijen bij de kassa en grote drukte in het paleis voor te zijn. Dat werkte wel aardig. Om kwart over 8 stapten we op de bus bij de camping. Binnen het uur hadden we ook nog 2 metro's gehad en konden we na een korte rij onze kaartjes kopen. Om 10 voor half 10 waren we Schönbrunn al in. De eerste teleurstelling daar was het fotoverbod. Ik ben nogal verknocht aan mijn camera en geen foto's maken is een straf voor me. En wat ik dan helemaal vervelend vind is dat je dat pas te weten komt nadat je al kaartjes hebt gekocht. Nou ja, die camera hing wel om mijn nek dus per ongeluk toch een paar keer op de knop gedrukt. En het paleis zelf? Dat viel dus ook tegen. Minder pracht en praal, minder groot en minder groots dan verwacht. Binnen het uur stonden we al weer buiten, en dan hadden we nog de grote ronde (40 kamers) genomen. Gelukkig maakten de tuinen veel goed, een groot park (waar we eekhoorntjes zagen), prachtige perken, beelden en een heuvel met daarop de Gloriette met een schitterend uitzicht. Daar hebben we uren rondgelopen. Met de metro weer terug naar het centrum van Wenen.

Eerst namen we een pauze in Prater, lekker een hapje eten en een slokje drinken op een bankje in het park. Deze keer met een apart uitzicht, er stond iemand een soort Chinese meditatie/training te doen. Het leek wel een voorstelling, zo leuk. Vervolgens besloten we met tram 1 terug te gaan naar de stad. Maar dan wel via het eindpunt aan de andere kant van Wenen. Zo zie je heel veel en word je niet eens moe. Terug in het centrum stapten we bij de Hofburg uit de tram om nog een rondje via het bijbehorende park te lopen, wat ook mooi is. Inmiddels waren we best moe van al het lopen van die dag, zeker omdat het erg warm was. We besloten dus terug te gaan. Eerst met de metro en dan nog een klein stukje bus omdat ik geen fut had om terug te lopen. Dat ging bijna mis. We hadden er geen erg in dat het metrostation over de autosnelweg heen gebouwd is. Dus we gingen naar beneden en stonden aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig konden we die via een voetgangersbrug oversteken en we waren nog net op tijd om de bus te halen.

Zondag 17 augustus.
Rond half 10 vertrokken we te voet naar het metrostation, een klein kwartiertje van de camping af. We hadden de kaart van Wenen goed bestudeerd en besloten daarom om bij de Universiteit uit te stappen. Dan zouden we een mooi rondje kunnen lopen langs de bezienswaardigheden die we hoog op ons lijstje hadden staan. Als eerste zagen we de Votivkirche, een mooie kerk waarvan ik vooral de gebrandschilderde ramen schitterend vond. Onder de bezoekers vielen ons vooral de boedhisten en de vrouw met de kat op. Daarna liepen we naar het oude raadhuis. Hierbij kwamen voor het eerst door een Weens park. Prachtig aangelegd, mooi verzorgd en volop bankjes. En net als in de rest van de stad troffen we hier fonteintjes met drinkwater aan. Wenen viel al snel heel erg in de smaak bij ons. Bij het raadhuis was het erg gezellig, in de zomermaanden wordt hier een filmfestival gehouden. Zo vroeg draaide er nog geen film, maar de entourage was erg leuk. Daarna kwamen we over de Maria Theresiaplatz, omringd door musea. Hier werden we voor het eerst (maar zeker niet voor het laatst) door concertkaartjes verkopers aangesproken. Verder lopend kwamen we bij het Parlament, een prachtig gebouw in de stijl van een Griekse tempel. Daar tegenover ligt de Hofburg, waar we natuurlijk ook een kijkje namen. Onder de Hofburg door belandden we in de winkelstraten met als laatste bezienswaardigheid van de dag de Stephansdom. Zelfs tijdens de dienst is die gewoon te bezichtigen. Toen we even uitrustten op een bankje raakten we aan de praat met een Weense man. Hij was 83, ervan overtuigd 100 te worden omdat hij niet drinkt, niet rookt en nog steeds muziek maakt. En omdat wij op vakantie in Wenen waren, waren we "dus" miljonair. En uit Nederland? Woonden we zeker in Kopenhagen?

Inmiddels snapten we al genoeg van het openbaar vervoer om op de tram naar het park Prater te stappen. Leuker dan onder de grond in de metro. De tram stopte in het park, het was even zoeken maar gelukkig vonden we wat we wilden zien, het pretpark wat hier de Volksprater genoemd wordt. Ik dacht dat het een reuzenrad was waar misschien wat dingen bij stonden, maar het is een volwaardige kruising tussen pretpark en kermis. Zeer gezellig. De meesten attracties zijn dingen die je elders ook wel tegenkomt, maar er zijn 2 heel bijzondere dingen. Natuurlijk het wereldberoemde reuzenrad uit 1897, maar ook een enorme zweefmolen. Die is 117 meter hoog, lang "wereldrecordhouder" geweest. En hoewel inmiddels met 4 meter overtroffen is het toch heel bijzonder op zo'n hoogte te zweven, wat ik dan ook gedaan heb. Tot slot gingen we nog naar het Donauinsel. Hier staat namelijk de Donauturm, waarvandaan je een magnifiek uitzicht hebt over de stad en zijn achterland. In 35 seconden ben je met de lift op 150 meter hoogte. Op het platform buiten een rondje om de toren lopen. Daarna gaan de meesten met de lift terug, een enkeling kiest ervoor om dat met een bungyjump te doen. Helaas hebben wij ze niet zien springen toen we er waren. Na dit bezoek vonden we het meer dan genoeg voor 1 dag en besloten we terug naar de camping te gaan. In plaats van de metro konden we bij hetzelfde station op de bus stappen die voor de camping stopt. Dat was een meevallertje. Het avondeten was heel makkelijk. Wim nam het restje macaroni van de vorige dag, ik haalde een portie friet bij de snackbar van de camping. Verrassend veel en lekker.

Zaterdag 16 augustus.
Op camping Hana was het de afgelopen dagen steeds drukker geworden. Dat werd veroorzaakt door de Motor GP in Brno. Gezellige drukte, veel motorrijders met tentjes uit verschillende landen. Maar ook de plekken voor campers en caravans stonden tot het laatste kleine plekje helemaal vol. Omdat wij toevallig net achter de pingpongtafel stonden was het dus even passen en meten om de camper er netjes uit te krijgen. Gelukkig ging het allemaal goed en vertrokken we richting Brno. Daar wilden we bij de Kaufland boodschappen doen van onze laatste kronen. Na eerst een rondje voor het eten dat we nodig hadden, telden we ons geld en maakten daarna een rondje om het geld op te maken. En dat lukte perfect. Zelfs geen klein muntje overgehouden.

Vanuit Brno vervolgden we onze route in zuidelijke richting. Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was om naar Bratislava te gaan (zonder gebruik van tolwegen) zagen we dat die route ons pal langs Wenen zou voeren. We besloten toen om ook gelijk een paar dagen naar Wenen te gaan. Er zijn meerdere stadscampings in Wenen, maar we zijn tot nog toe erg tevreden over de camping die wij uitkozen. Een nette camping met goed sanitair, openbaar vervoer dichtbij, Wi-Fi op ons plekje beschikbaar. Wim is al even wezen kijken hoe het precies zit met het openbaar vervoer. De bus stopt vlak voor de camping maar rijdt niet heel vaak. Een paar minuten verder lopen en je zit bij de metro, wel zo handig. (Maar als ik eens heel moe ben is die bus dichtbij wel fijn natuurlijk.) De ov-kaartjes voor de komende 3 dagen (voor maar 16,50 per persoon) liggen al klaar.

Vrijdag 15 augustus.
Op onze laatste dag op deze leuke camping besloten we 's ochtends om naar het dorpje te lopen. De zon scheen stralend en de koelkast was bijna leeg. Het was een goeie keuze om dat vroeg te doen, want we waren net voor de regen terug. De rest van de dag bleef het wisselvallig, hoewel de buitjes over het algemeen maar kort waren. Wim is 's middags nog eens een wandeling gaan maken, deze keer kwam hij terug met een mooie foto van een roofvogel die hij dichtbij had gezien. Wat een prachtige omgeving is dit toch. Ik heb gebruik gemaakt van het feit dat er op deze camping wasmachines en een droger zijn en een was gedraaid.

Donderdag 14 augustus.
Om half 10 vertrokken we vanaf de camping naar de aanlegplaats van de boot, maar een paar minuten vanaf de camping. Om 10 voor 10 vertrok de boot en om precies 11 legden we aan in in Bystrc, een voorstad van Brno. Daarvandaan moesten we met de tram naar het centrum. Het was even puzzelen waar de tramhalte was, welke tram we moesten nemen en welke kant op. Maar danzij een vriendelijke voorbijganger zaten we even later in lijn x14 naar het centrum. Die rit bleek nog 20 minuten te duren, best ver dus. Kaartjes hadden we al op de camping gekocht, dat was makkelijk. Het centrum van Brno is heel anders dan dat van Praag. In ieder geval veel minder toeristisch. Er staan nog veel mooie oude panden maar daartussen is ook veel vervangen door nieuwbouw. Maar het leukste vonden we dat dit nog echt een stad is waar de Tsjechen zelf komen als ze gaan winkelen. Hier vind je nog de kleine zaakjes met de gewone spullen of de grote winkelketens en niet alleen maar souvenirwinkel na souvenirwinkel.

Van het grote aantal oude kerken in de stad bezochten we er 2. De ene was van binnen onvoorstelbaar mooi versierd. De andere was iets soberder, maar daar zat een prachtig detail op de gevel. Nadat we het centrum helemaal bekeken hadden besloten we nog wat te eten bij Kentucky Fried Chicken. Vervolgens gingen we met de inmiddels bekende tram terug en we vonden de uitstaphalte en de haven zonder problemen. Onze timing was geweldig, we kwamen 1 minuut voor vertrek bij de boot aan, dat scheelde toch drie kwartier wachten. De terugtocht was even leuk als de heenweg. Bij Brno vaar je over een stuwmeer, dan verder over de rivier de Svratka. Prachtig langs beboste hellingen en mooie rotsformaties. Terug duurt de tocht 1 uur en 20 minuten. Om half 6 waren we, moe maar tevreden, terug in de camper. En ook blij dat we niet hoefden te koken, resp. af te wassen.

Woensdag 13 augustus.
Heerlijk geslapen met het geluid van de rivier vlak achter de camper. Ook de temperatuur was aangenaam, zo rond de 20 graden 's nachts. Rustig aan opgestaan, vanwege het weerbericht (vandaag bewolkt met kans op buien, morgen bewolkt met kans op zon) hadden we besloten morgen pas naar Brno te gaan. Vandaag zouden we een wandeling in de buurt van de camping gaan maken. Wim ging 's ochtends al een ommetje maken, 's middags gingen we samen op pad.

De camping is prachtig gelegen. Even van het terrein af onder de brug door en je bent in een prachtig natuurgebied. Aan de ene kant de rivier (waarop soms de boot van of naar Brno langs komt) en aan de andere kant een mooie poel met een grote rietkraag. Mensen zie je er nauwelijks, wel prachtige vogels (vandaag zelfs een grote gele kwikstaart) en bloemen. Het was heerlijk wandelen daar, op een paar druppels regen na bleef het ook droog (de regen begon pas echt te vallen toen we al lang weer terug waren).

Dinsdag 12 augustus.
Op ons gemak pakten we in, we hadden maar een korte rit te gaan naar de volgende camping. In de kantine moesten we even wachten tot de eigenaar terug was van het uitlaten van de hond. We raakten weer in gesprek met dezelfde pensiongast als bij aankomst. Iemand die tegen de Euro voor Tsjechië is, geld wisselen charmant vindt, extra kosten bij de vakantie vindt horen, zuinig zijn onzin vindt. We waren het weer niet met elkaar eens. Ons standpunt dat je geld toch maar één keer kunt uitgeven en dat we liever langer op reis gaan dan alles in een maand erdoor te jagen snapte hij dan weer niet. En toen viel de prijs van de camping ook nog eens tegen! Bijna net zo duur als in Praag en dat voor een minder goed uitgeruste plattelandscamping. Wat een begin van de ochtend.

Vergezeld door wat buitjes reden we (natuurlijk weer binnendoor) richting Brno. De bestemming was camping Hana in Veverská Bitýska, waarvan we in de gids gelezen hadden dat je met een boot naar Brno zou kunnen gaan. De wegen waren weer smal en slingerend, vooral de omleidingen bij wegwerkzaamheden. De (genummerde) doorgaande wegen zijn over het algemeen van een redelijke kwaliteit. De kleinere lokale wegen zijn wel smal en hobbelig maar niet extraam slecht zoals in Noord-Polen. De bomen langs de wegen zijn heel vaak fruitbomen, meestal appels, soms peren. Onderweg zagen we een Zwarte Wouw, heel mooi. Dat zijn van die leuke dingen van het binnendoor rijden. De camping beviel al gelijk bij aankomst. Veel Nederlandse gasten en aan de receptie spreekt men Nederlands. We kwamen tijdens de lunchpauze aan, we kregen een plekje aangewezen en inchecken kwam wel eens, 's middags. Alles ziet er netjes uit. Wim ging even de omgeving verkennen en kwam enthousiast terug. Heel mooi, hij heeft zelfs een ijsvogel gezien! Al vaak naar uitgekeken maar nu voor het eerst gelukt. Heel bijzonder. Het inchecken ging prima, we kregen veel informatie mee, over de omgeving, de boot en het openbaar vervoer naar Brno, uitstapjes in de omgeving. We denken dat we hier wel een poosje zullen blijven.

Maandag 11 augustus.
Een frisse, regenachtige dag. We waren blij dat we nu niet meer in Praag rondliepen. De vorige avond en een groot deel van de ochtend ben ik bezig geweest met het uitzoeken van alle foto's en filmpjes van Praag en het maken van de website. Daarna ging ik aan het einde van de ochtend met mijn laptop naar de kantine van de camping, waar ik vlot mijn site kon uploaden. Wim is 's middags tussen de buien door nog een stukje wezen wandelen, het was een leuk stuk bos maar niets bijzonders. Ik vond het prima om in de camper te blijven, met laptop, telefoon en e-reader onder handbereik vermaakte ik me prima. 's Avonds lekker verse woknoedels gemaakt, ik was goed uitgerust dus had ik wel zin in een wat ingewikkeldere maaltijd.

Zondag 10 augustus.
Hoog tijd om de stad uit te gaan en de rust op te zoeken. De camper even opruimen, betalen en klaar om te vertrekken. We hadden gezien dat er aan de rand van Praag, redelijk in de goede richting, een grote Globus supermarkt is, die dagelijks van 8 tot 22 uur open is, ook op zondag. Dat is nog eens fijn boodschappen doen. We vonden het makkelijk en konden prima parkeren. En wat een immense supermarkt, die doet niet onder voor de grootste Duitse of Franse varianten. We hebben zeer prettig ingekocht en onze ogen uitgekeken. Pas 2 uur later vertrokken we dan echt richting Svratouch. Een piepklein dorpje waar we een leuke camping gezien hadden.

We hadden een prima rit, het eerste deel ging over de doorgaande wegen en was heel makkelijk te rijden. Daarna kwamen we een wegomlegging tegen. Prima aangegeven, maar je rijdt dan wel tientallen kilometers binnendoor over kleine wegen. Vervelend? Integendeel. Hartstikke leuk, je ziet veel meer van de omgeving op die manier. We kwamen door hele kleine dorpjes, mooie bossen, glooiende heuvels. Door een spoortunneltje dat zo klein was dat we er maar net door pasten. Wij hebben ons prima vermaakt. Het viel ook op dat de huizen in de dorpen in deze streek er veel verzorgder uitzien dan in het noorden. Tegen half 2 kwamen we aan op camping Nas Sen, waar we zeer hartelijk werden ontvangen door de Nederlandse eigenaars. Kopje koffie, praatje, inchecken. De drukte van Praag gleed helemaal van ons af. Omdat het gras nog wat nat was, kregen we de tip "zet de camper toch lekker op het grindpad tussen de veldjes". Superidee! We staan nu heerlijk aan de rand van de camping onder de bomen dus lekker in de schaduw, zodat het binnen niet zo heet wordt.

Zaterdag 9 augustus.
Alweer vroeg op pad, bij de bushalte zagen we dat we niet de enige waren met dat idee. Maar goed dat de bussen veel rijden en dat het lange harmonica bussen zijn. We gingen weer met dezelfde tram als gisteren, alleen stapten we nu iets verder uit. En daarna moesten we nog een andere tram hebben, want we waren op weg naar de Praagse Burcht. En niet alleen wij. Ook daar kon je weer over de hoofden lopen. Maar het blijft een prachtig complex met een slot, bijgebouwen, twee kerken, smalle straatjes, stampertjes (oftewel de paleiswacht) en tot slot een uitzichtspunt en een straatje naar beneden. Beneden aagekomen gingen we met dezelfde tram weer omhoog. Nu stapten we 2 haltes verder uit, bij het Strahov Klooster. Daar keken we een poosje rond om vervolgens het grote park Petrin in te gaan. We liepen naar het middenstation van de kabelbaan en gingen van daar uit naar boven. We keken daar even rond, zagen de uitkijktoren (mini-Eiffeltoren) en gingen toen weer omlaag. Beneden waren we blij dat we niet hadden gekozen om met de kabelbaan naar boven te gaan. Er stond een enorme wachtrij, waarschijnlijk zou je een uur moeten wachten voor je aan de beurt zou zijn.

Door wat hele kleine straatjes liepen we in de richting van de rivier en daarna door een park weer naar de Karelsbrug. Gelukkig stonden er hier overal bankjes, in de schaduw. Dat hadden we hard nodig, na al het lopen. En het was wederom een hele warme dag, gelukkig met soms wat wolkjes en wind. Maar al met al is het met dit weer toch erg fijn om een bankje in de schaduw te hebben. Toen we een beetje uitgerust waren liepen we voor het laatst over de Karelsbrug en door de mooie smalle straatjes naar de tram. Deze keer was de reis terug naar de camping zonder foutjes. Daar stond ons een lekkere bak zelfgemaakte noedels te wachten, alleen maar even opwarmen en lekker eten. Daar waren we hard aan toe. Morgen gaan we eens het platteland op na bijna een week in de stad.

Vrijdag 8 augustus.
Na een dagje rust gingen we vol goede moed de stad in. We hadden op de camping buskaartjes van een half uur gekocht, precies genoeg tijd om in het centrum te komen. Dat ging met bus 112, die vlak bij de camping stopt en om de 5 minuten rijdt, naar een metro station in de buurt. Daarvandaan met de metro of met de tram naar het centrum. Wij kozen de tram, want dan zie je meer. De rit ging wel heel voorspoedig, op zowel de bus als de tram hoefden we niet te wachten, zodat we binnen 20 minuten al uitstapten in het centrum van Praag. We begonnen aan de zuidoostkant van het centrum, bij de Kruittoren. Daarvandaan zwierven we door smalle, oude straatjes naar de Karelsbrug. Het was ontzettend druk, duidelijk hoogseizoen. Je kon over de hoofden lopen. Vooral op de brug, waar je ook in de volle zon liep. En warm was het deze dag.

Je ziet heel wat, behalve de mooie dingen van de stad. Zo kwamen we twee bruidsparen tegen, een ruzie/vechtpartij in een taxi (oplichterstarief berekend?), bedelaars, burka's en wilde een louche geldwisselaar Wim oplichten met een betere wisselkoers dan de bank zou geven om Euro's te wisselen naar Kronen. Tsja, je zou dan met een hand vol Hongaars of Bulgaars geld komen te staan, waar je ten eerste niets mee kunt hier en dat ten tweede bij lange na geen honderd Euro waard is. In de stad liepen we natuurlijk langs alle bekende toeristenplaatsen, zoals de de astronomische klok, door smalle straatjes en over mooie pleinen. Waar we een leuk gelegen bankje zagen gingen we zitten en lieten we de wereld aan ons voorbij trekken. Soms raak je ook nog met mensen aan de praat, leuk is dat. Moe en hongerig besloten we dat het echt een dag was om niet zelf te koken. Wim ontdekte een "all you can eat and drink" Argentijns restaurant. Voor zo'n 37 Euro hebben we daar samen heerlijk gegeten, ieder 4 verschillende soorten biefstuk, volop salade en bijgerechten, fruit en ik nog een taartje na. Een groot succes.

Daarna werd het wel tijd om weer terug naar de camping te gaan. Om bij de tram te komen liepen we eerst nog een stukje gezellig door de stad. Onderweg haalden we op het metrostation dagkaartjes voor morgen, handiger omdat we dan zo vaak in-, uit- en overstappen kunnen als we willen. Toen stapten we op bij dezelfde halte op de tram als we 's ochtends de wandeling begonnen waren. Maar daarna maakten we een fout. We stapten een halte te vroeg uit de tram. Oei.... en in plaats van te wachten op een volgende tram dachten wij sneller uit te zijn door even naar het juiste station te lopen en daar op de bus te stappen. Dat viel tegen. Lopend is het veel verder dan het met de tram lijkt. En dan is het toch lastig als je kaartje maar een half uur geldig is. Gelukkig konden we op het goede station direct in de bus stappen en waren we nog net op tijd wat betreft ons kaartje.

Donderdag 7 augustus.
Na twee zeer vermoeiende dierentuin dagen dus onze rustdag genomen. Heerlijk, even bijtanken, foto's en films uitzoeken, dat soort dingen. Ook gelijk in de reisgids en op internet gekeken naar tips over Praag en bedacht wat we ongeveer de komende dagen willen gaan doen.

Dinsdag 5 en woensdag 6 augustus.
Op dinsdagmorgen gingen we al om 10 voor 9 op pad. Zoals de bedoeling was, richting de dierentuin. Vanaf de camping ongeveer anderhalf kilometer lopen, in ons geval een minuut of 25. Want we kwamen onderweg nog een klein supermarktje tegen, waar ik even een broodje en een appel haalde voor tussen de middag. Om kwart over negen kochten we onze kaartjes, voor mij kostte dat 8 Euro en voor Wim 6 Euro. En voor dat geld krijg je een enorm grote dierentuin "voorgeschoteld". De dierentuin kent 2 gebieden, een laaggelegen stuk en een hoger deel. Wij gingen, omdat we nu nog fit waren, maar gelijk omhoog. Lopend, hoewel het ook met een kabelbaantje zou hebben gekund. Het was mooi weer, 's middags werd het wel erg benauwd daardoor. Rond half 4 begon het dan ook te regenen en rommelde er wat onweer in de verte. Omdat we ook erg moe waren, een mooi moment om terug naar de camping te gaan. Omdat we nog lang niet alles gezien hadden besloten we de volgende dag verder te gaan kijken.

En inderdaad, woensdag was min of meer een herhaling van zetten. Zelfde tijd weg, zelfde tijd terug. Broodje en appeltje gehaald onderweg. Het grote verschil zat in het dierentuin bezoek zelf. We wilden natuurlijk zoveel mogelijk de dingen zien die we gisteren gemist hadden. En dat bleek nog aardig wat te zijn. We begonnen nu in het lage gedeelte. Veel prachtige volières, voor een groot deel van het type waar je zelf in kunt lopen en de vogels ongestoord kunt zien. Na veel zoeken vonden we het nijlpaardenverblijf (dat in het hogere gedeelte ligt), helaas waren er daar geen nijlpaarden te zien. We kwamen ook weer langs het jachtluipaardverblijf. Waar we gisteren niets zagen, waren de 2 jachtluipaarden nu erg actief, wat heel mooi was om te zien. Het enige wat niet lukte was het vinden van het krokodillenverblijf. Maar behalve dat, hebben we het idee de hele dierentuin goed gezien te hebben. We waren weer rond een uur of 4 terug op de camping. Heel, maar dan ook heel erg moe van deze twee dagen. Bovendien hadden we een enorme lading foto's en films gemaakt. Die twee dingen samen deden ons besluiten hierna een rustdag in te lassen. De camping waar we staan is daar ook prettig genoeg voor. We gaan dan vrijdag de stad zelf verkennen. Na zo'n besluit slaap je gelijk lekkerder. En gelukkig is het 's nachts ook niet heel erg heet. Rond bedtijd is het meestal zo'n 22 graden, de volgende ochtend rond de 17.

Maandag 4 augustus.
Na een paar leuke dagen op camping Sasanka trokken wij weer verder. We hebben hier voor 14 Euro per nacht gestaan. Allereerst reden we even naar de Globus bij Karlovy Vary. Een geweldig grote supermarkt met bijbehorend ruime parkeerplaats. Prima boodschappen kunnen doen voor de komende dagen. Daarna gingen we door naar Praag. Omdat we nog steeds geen autobaanvignet hebben (en we weten niet eens of we die nog gaan kopen) zijn we binnendoor gereden. En ja, dat was gewoon ontzettend leuk. De wegen zijn over het algemeen heel redelijk en we kwamen door allerlei typisch Tsjechische dorpjes. Ook hier steeds veel vervallen huizen, best jammer want het zijn vaak mooi gebouwde huizen. Het landschap was glooiend met soms mooie bossen.

Rond een uurtje of 12 kwamen in Praag aan. De camping was makkelijk te vinden. Dat wil zeggen, de straat waar hij ligt. We moesten even goed opletten dat we de beoogde camping in zouden draaien, deze straat met grote villa's heeft maar liefst 6 "achtertuincampings". Er kunnen zo tussen de 10 en 20 campers of caravans staan. Leuk kleinschalig. Wij hebben Camping Fremunt uitgekozen vanwege de goede recensies op de ACSI website en omdat er hier 10A stroom is, vaak is dat maar 4A. En dan is het lastiger koffie zetten met de Senseo. Bij de receptie konden we ook direct kaartjes voor het OV kopen. Om in het centrum te komen moeten we met de bus en dan de metro of de tram. Dat duurt bij elkaar ongeveer 25 minuten. Dus de kaartjes die verkocht worden zijn enkeltjes met een geldigheid van een half uur. Die kosten ongeveer 70 cent. We willen ook nog een dag naar de dierentuin, daar kunnen we gewoon naartoe lopen vanaf de camping.

Zondag 3 augustus.
Op zondag moet je in Tsjechië heel vroeg opstaan, of je mag uitslapen. De bus gaat namelijk om 8 uur en daarna om kwart over 11. Wij kozen -natuurlijk- voor optie 2. We stapten weer uit bij Albert (Heijn) en kochten wat broodjes en een appeltje als ontbijt. Op een bankje in de zon aten we dat lekker op. Daarna wandelden we via een mooie villawijk de berg op, om de orthodexe kerk te bekijken. Die was inderdaad heel mooi. Er was een dienst bezig, de mensen wonen die staande bij, bankjes zijn er niet. Wel veel kaarsjes, schilderingen en goud. Wij zijn ook even naar binnen gelopen, toevallig raakte mijn vinger de knop van mijn camera die om mijn nek hing, dus ik heb het nog vastgelegd ook. Daarna was het steil de berg af, weer terug naar de hoofdstraat aan het water. Daar liepen we nog eens een rondje langs alle mooie plaatsen van Karlovy Vary. We namen nog een flesje bronwater mee voor thuis. Brrr niet lekker hoor, zo'n ijzerige smaak.

Het was vandaag wat wisselvallig weer. Soms zonnig en dan ook gelijk behoorlijk warm, maar soms viel er wat regen of rommelde er een beetje onweer. Al met al beter te doen dan gisteren. Tijdens één van die buitjes hadden we een prachtige schuilplaats gevonden. Een bankje op een overdekt stukje bij één van de badhuizen. Daar kwamen we onze camping-buurman tegen. Een goede gelegenheid om gezellig een praatje te maken. Hij had zelfs de code voor internet op de camping voor me. Heel leuk, kon ik gelijk mijn website oploaden. Om kwart voor 4 namen we de bus terug, toevallig tegelijk met de buurman. Dus weer gezellig zitten praten. Met alle ramen in de camper open werd het al snel aangenaam van temperatuur. Koken was daardoor ook leuker om te doen en dientengevolge smaakte het eten ook beter. We denken morgen maar eens verder te gaan, dat zal dan naar Praag worden.

Zaterdag 2 augustus.
We zijn al helemaal gewend aan de bus hier, dus geroutineerd stapten we om half 10 weer op. We wisten nu zelfs dat we konden blijven zitten tot het treinstation, dus dat deden we. Want het was de bedoeling om met de trein naar Marianske Lazne te gaan. Helaas zou de trein nog ruim een uur op zich laten wachten, dus gingen we nog even een rondje lopen in de omgeving van het station. Geen slecht idee, we zagen een museum dat in ieder geval in een prachtig gebouw zit en een hele mooie hal heeft. We hebben daar binnen dan ook even een kijkje genomen. Niet in het museum zelf, we moesten immers naar de trein. Het kaartje bleek 9 Euro te kosten. En dat was dan een tweepersoonsretourtje. Niet gek voor een rit van bijna anderhalf uur. Wel in boemeltjestempo trouwens. We hebben onze ogen uitgekeken. We gingen door een prachtig landschap, waarbij we vaak in tunneltjes door de bergen gingen. Maar de dorpjes.... een paar huizen en een paar bouwvallen of ruïnes, dat was het dan wel. En de stations waren bijpassend, zal ik maar zeggen. Halverwege stapte er een zeer luidruchtige groep Duitse overjarige pubers in. Pff echte stereotypen van slechte toeristen zeg. Maar stiekem toch wel amusant om dat te zien, te horen en om gratis alcohol te kunnen inhaleren.

We kwamen tegen half één in in Marianske Lazne aan. Uit het station gekomen volgden wij de borden richting het centrum. We kwamen door een mooi park maar daarna waren we nog niet in het centrum. Na drie kwartier gaven we het maar op. Er wezen nog steeds borden richting het centrum, wie weet hoe ver het nog zou zijn. En de trein terug zou al om half 3 vertrekken (er zou er 2 uur later nog wel eentje komen, maar dan zouden we wel erg laat terug op de camping zijn). Na een pauze op een bankje in een mooi plantsoen liepen we dus weer terug. We hebben natuurlijk veel van de stad gezien op die manier, maar erg mooi of gezellig vonden we het er niet (en hoe het in het centrum was kwamen we natuurlijk niet achter). De terugweg bleek met een zowat antiek treintje te zijn, dat was heel leuk. Alleen al het afkoppelen van de motorwagen, die daarna rondreed om aan de andere kant weer aangekoppeld te worden was een belevenis. We waren natuurlijk aan de andere kant gaan zitten, zodat we ook van dat uitzicht optimaal konden genieten. We kwamen om 4 uur in Karlovy Vary aan, zaten om half 5 in de bus en om 5 uur in de camper. Uit te puffen van een leuke dag, maar met wel heel warm en benauwd weer. Eten maken was niet leuk, in die hitte nog eens achter een warm fornuis. Hoe benauwd het was geweest bleek 's avonds. Eerst stak de wind op, daarna ging het regenen en onweren. En dan niet een beetje, het viel met bakken uit de lucht en het bleef anderhalf uur constant flitsen en donderen.

Vrijdag 1 augustus.
Met alle goede aanwijzingen en het geleende geld lukte het ons prima om met de bus naar Karlovy Vary te gaan. De bussen hebben geen nummer maar iedere bus gaat naar Karlovy Vary. Alleen even opletten dat je de halte aan dezelfde kant van de weg neemt als waar de camping ligt. De busrit duurde ongeveer een kwartier en we stapten bij het uitstapstation in het centrum uit. Een kleine wandeling door wat winkelstraten naar het mooiste stuk van de stad, de rivier de Tepla met daaromheen veel oude badhuizen (Kolonada's) en heilwaterbronnen. Er zijn 15 plaatsen in de stad waar heilzaam water uit bronnen komt. Je ziet heel veel mensen met speciale bekers lopen om dat te drinken en er zijn talloze souvenirkraampjes waar die bekers te koop zijn. Afhankelijk van de bron waaruit het water komt is de temperatuur ervan tussen 7 en 72 graden. En erg ijzerhoudend. We zijn een flink eind langs de oever van de Tepla gelopen (zo'n 4 kilometer). Daar kwamen we bij een kabelbaan waar je de berg boven Karlovy Vary op kunt gaan. En eenmaal boven kun je nog een uitzichttoren in. Zeer de moeite waard, het uitzicht over de stad en omgeving was prachtig.

Daarna liepen we langs de andere oever terug richting de bus. Natuurlijk weer met de nodige stops. Heel leuk was de bezichtiging van de moderne Vridelni Kolonada, waar de grootste bron omhoog komt. Hier hebben we een flesje water meegenomen voor thuis. Daarna zijn we gaan eten. Voor maar 8 Euro per persoon hadden we een driegangenmenu met wat te drinken erbij. Daar kun je het bijna niet zelf voor maken. Maar omdat we niet iedere dag uit eten willen gaan zijn we toch maar wat boodschappen gaan doen voordat we de bus gingen zoeken. Dat zoeken was nog even lastig. We wisten dat we op moesten stappen bij het treinstation (niet waar we uitgestapt waren). Achter het uitstapstation zagen we een bordje naar het treinstation. Dat leek omhoog te wijzen hoewel er ook een tunneltje was. Dus wij naar boven. Aan de verkeerde kant van een drukke weg, we hadden dus eerst door het tunneltje moeten gaan. Maar goed, we zijn er gekomen. Daarna de bus zoeken. Er zijn veel platforms en de bus heeft geen nummer. We wisten waar we naar moesten kijken, richting Ostrov, via Sadov. Dus alle platforms langs om op de bordjes te kijken. Zien we (nadat we bijna overal geweest waren) een groot bord staan. Met alle platformnummers en de bestemmingen..... wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn voeten gebruiken. Maar goed, platform 7 moesten we dus zijn. De bus kwam netjes op tijd, het kaartje kostte maar weer 18 Kronen pp (ongeveer 80 cent) en na een kleine 20 minuten rijden waren we weer bij de camping. Wat een leuke dag hebben wij gehad.

Woensdag 30 en donderdag 31 juli.
Eindelijk was het dan zover, we gingen op pad om "de rest" van Polen te zien. Vorig jaar hadden we het noorden en midden al bezocht, maar in plaats van rond te gaan besloten we onderweg om de Baltische Staten te bezoeken. Nu gaan we Zuid-Polen combineren met een bezoek aan Tsjechië en Slowakije. Om 7 uur stond de camper al voor de deur en om 10 voor 8 vertrokken we, met kilometerstand 59970. De eerste dag wilden we flink wat kilometers wegrijden, dus gingen we over de grote weg. Vrij voorspoedig zelfs, slechts 1 kleine file gehad onderweg. Het weer was niet geweldig, veel buien, mist en maar soms een zonnetje. Toen we niet ver meer van Leipzig waren besloten we dat het genoeg geweest was voor vandaag. We zagen in de gids een geschikte camping in de buurt van Jena, nog een klein uurtje rijden. En dat was gelijk het leukste deel van de rit, binnendoor, door leuke dorpjes en een mooi landschap. Om 5 uur waren we op de plaats van bestemming. Best moe van die lange dag aten we heel eenvoudig een kopje tomatensoep met brood en gingen we vroeg naar bed.

Om de volgende ochtend weer vroeg wakker te worden. Na het ontbijt van zelfgebakken broodjes wilden we vertrekken. Om 9 uur ging de receptie open en konden we uitchecken. Het eerste stuk hebben we nog wat grote weg gereden, daarna gelukkig weer binnendoor. Veel leuker, vooral het stuk door het Erzgebirge was erg mooi. Van de grens was niet veel te merken, er stond een bord en een gebouwtje maar geen toezicht of controle. Omdat we vandaag toch niet de grote weg op gaan hebben we nog geen vignet gekocht. Onderweg naar Camping Sasanka in Sadov (in de buurt van Karlovy Vary) kwamen we door een paar Tsjechische dorpjes. Wat opviel was de slechte staat van veel huizen. En dat terwijl de wegen wel goed zijn. De ontvangst (in goed Duits) op de camping was erg vriendelijk. Wel moesten we beiden ons paspoort laten zien. Alle gegevens worden opgeschreven en gaan naar de politie. Ieder land zijn eigen gewoontes zullen we maar zeggen. We kregen veel uitleg over de omgeving, bustijden, enzovoorts. Toen we vroegen naar een pinautomaat om Kronen op te nemen hoorden we dat die alleen in Karlovy Vary aanwezig is. En om daar te komen moet je met de bus. En dat dus kost Kronen. Een probleem? Welnee, we kregen een biljet 200 Kronen (ongeveer 8 Euro) mee, daarmee kunnen we morgen met de bus en dat bedrag betalen we gewoon terug als we af gaan rekenen. Geweldig!

© Heidi Holster