Vrijdag 24 en zaterdag 25 oktober.
Op vrijdag gingen we te voet naar het winkelcentrum bij Imgenbroich. Nu via de juiste route, zodat het wat sneller aanliep dan gisteren terug van de bus. Al met al hebben we toch nog heel wat gewandeld (zo'n 3,5 kilometer), ik wilde graag voor de boodschappen naar Real, die van alle winkels het verste weg is. Maar we konden er wel goed inkopen doen, behalve vlees, dat was allemaal vrij oud. Daarvoor zijn we op de terugweg nog maar even naar de Aldi gegaan. We gingen ook nog naar de DM en de Kik, dus we kwamen als pakezeltjes terug op de camping. We waren ruim 3 uur bezig geweest met even boodschappen halen, dus een kop koffie bij het verse croissantje dat we ook meenamen ging er toen goed in. Zaterdagochtend konden we om 10 uur vertrekken (eerder gaat de receptie hier niet open). Gelukkig hoefden we geen tussenstop meer te maken voor boodschappen, dat hadden we de vorige dag al gedaan. Gelijk de Tomtom instellen op thuis dus. En ook geen binnendoor wegen voor de laatste etappe, gewoon de snelste route. Om ons te helpen waren er ook geen files. Om half 2 kwamen we thuis, met 65594 km op de teller.
Donderdag 23 oktober. Beter weer eind oktober betekent een droge dag. Het was somber, het was fris. Maar droog! We konden dus mooi vanaf de camping naar Monschau lopen. Een wandeling van ongeveer 3 kilometer. Het kaartje dat we van de camping hadden gekregen was wel erg beperkt, toch lukte het ons om er te komen. Waarschijnlijk niet helemaal over het pad zoals bedoeld. Want bij Monschau moesten we linksaf slaan om in het centrum te komen, niet rechtsaf zoals het op de kaart leek. Al met al deden we er ruim een uur over, gelukkig was het een dalende weg. Alleen in het bos was er een stukje dat het te veel daalde, dat was even knap lastig. Monschau zelf was erg gezellig, een schitterend stadje vol met vakwerkhuizen, smalle, bochtige straten en een mooie rivier er dwars doorheen. We zwierven heerlijk rond.
Omdat de terugweg bergop ging, zou ik met de bus naar Imgenbroich gaan. De bushalte in Monschau was snel gevonden, 20 minuutjes wachten ook niet zo veel. Wim ging ondertussen vast lopend terug. Maar ja, toen kwam ik die bus uit. Met alleen dat veel te beperkte kaartje. Ik kon de camping niet meer vinden! Eindelijk vond ik de bakker, waarvandaan een route aangegeven was naar de camping. Maar in plaats van bij de camping kwam ik in het bos uit. Als je namelijk alleen de straten tekent waar de route is, lijkt het er op dat je door moeten lopen tot het einde van de weg, maar dat was helemaal niet zo. Gelukkig kwam ik onderweg behulpzame mensen tegen zodat ik uiteindelijk de camping toch nog vond. Maar het had zolang geduurd, dat Wim al binnen zat. Als grote pleister op de wonde stond er zowaar een cadeau voor me. Het speeldoosje waar ik in Monschau helemaal verlekkerd naar had staan kijken. Een ouderwetse tv met bewegend kerstwintertafereel met verlichting en kerstmuziek. Wat ben ik daar blij mee!
Dinsdag 21 en woensdag 22 oktober. Dinsdag was een druilerige dag, maar goed genoeg om met de boot naar Cochem te gaan. Wij vonden het heel leuk, de boot zou vertrekken naast de camping. Anderhalf uur varen, twee uurtjes Cochem en dan weer anderhalf uur terug. Bovendien een mooie vertrektijd, kwart over 11. Kaartjes kopen bij de receptie, zij zorgen dan voor aanmelding zodat de boot ook weet dat er iemand staat te wachten (de haven ligt achter de camping en dus uit het zicht). Wij zaten dus netjes op tijd op het bankje naast de steiger te wachten. Stopt er ineens een auto achter ons, die vroeg of wij op de boot zaten te wachten. "Ja, inderdaad." Die meneer werkte dus voor het botenbedrijf en meldde ons, dat de boot vertraging had opgelopen bij een sluis. Wij werden door hem met de auto naar het volgende vertrekpunt gebracht, een dorpje 2 kilometer verder. Met inderdaad wat vertraging kwam de boot daar aan, en konden wij alsnog 1 uur en 20 minuten meevaren naar Cochem. Een prachtige vaart. Deze keer zijn we wel lekker binnen gaan zitten, het was geen weer voor op het dek helaas. Alleen bij de sluis ben ik buiten gaan kijken, dat is toch altijd erg leuk om te zien. De twee uurtjes in Cochem waren gezellig en ook ruim voldoende. Jammer van het slechte weer, veel buitjes gehad en dan is het toch minder gezellig op straat. Maar we hebben wel leuk kunnen winkelen. De terugtocht met de boot verliep ook goed, het ging wel steeds harder regenen, maar we konden nu inderdaad direct achter de camping uitstappen. Leuk hoor, vanaf de boot zagen we de camper zelfs staan. We waren net voor het weer definitief omsloeg terug, nauwelijks binnen wakkerde de harde wind aan tot een flinke storm met enorme regenbuien. Maar met heerlijke champignonschnitzels en een glaasje echte Moezelwijn, kachel aan en ramen dicht hadden wij nergens last van.
Ook op woensdag regende het nog een aardig deel van de dag. Gezien de voorspelling dat donderdag en vrijdag weer beter zouden worden, vonden wij het een goede dag om richting Monschau te rijden. Eerst nog eens over de weg (aan de stille kant van de Moezel) langs Beilstein naar Cochem. Dan de Eifel in. We name een route door Daun en Gerolstein. Zo vaak als we daar vroeger geweest zijn, zo leuk vinden we het nog steeds om er te rijden. Met name de Vulkaneifel blijven we geweldig vinden. In Gerolstein maakten we een tussenstop. Gezien het matige weer maar eens bij een winkelcentrum, waar we de DM en de Aldi bezochten. Omdat we niet voor het begin van de middagpauze bij de camping aan zouden komen, stippelden we ook nog een nieuw stukje route uit. We reden nu met een mooie lus door Heimbach en over prachtige boswegen met haarspeldbochten en veel steigen en dalen naar de camping in Imgenbroich. We kwamen er om kwart voor 3 aan, om 3 uur konden we inchecken, we kregen een prima plaatsje vooraan op de camping, met alles onder handbereik.
Maandag 20 oktober. Het weer was inderdaad omgeslagen. Toen we om kwart voor 9 vertrokken was het somber, onderweg hebben we wat buien gehad. Maar naarmate we richting de Moezel kwamen werd het wel iets beter, goede keuze geweest dus om die kant op te gaan. We verlieten het Pfälzerwald met een omweg. Jaren geleden waren we met de kinderen op vakantie in Fischbach bei Dahn. Dus nu gingen we nog eens door dat dorpje voor we de goede kant op gingen. Een heerlijke rit. En het geluk was met ons, door deze omweg zagen we een groep herten, niet eens ver van de weg. Zoveel tegelijk en zo dichtbij, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. Bijkomend geluk was, dat het gebeurde op een heel rustige weg, we konden dus zelfs stoppen om foto's te maken. We konden blijven staan totdat de herten besloten om verder te lopen. Dat was voor ons het sein om verder te rijden. Het stukje tussen het Pfälzerwald en de Hunsrück namen we de grote weg, maar daarna werd het weer heerlijk binnendoor rijden.
We hadden een route uitgekozen door Idar-Oberstein, een mooi gelegen stadje met een kerk boven de stad in een rotswand. Altijd leuk om te zien. Daarna kwamen weer de kleine slingerwegen, met haarspeldbochten, door de bossen. We hielden onze pauze op een mooi gelegen parkeerplaats met uitzicht op het dorpje Bundenbach. Hier hadden we het tweede geluk van de dag, in een boom vlakbij zat een geelgors. Zij liet zich op haar gemak door ons fotograferen voor ze verder ging. Vanaf dit heerlijke plekje reden we naar Zell aan de Moezel, waar we bij een grote Globus uitgebreid boodschappen gingen doen. Voor de komende dagen is er weer eten in huis, wat hard nodig was want de kasten en koelkast waren na 5 dagen in Dahn behoorlijk leeg geraakt. Toen was het eindelijk tijd om naar camping Holländischer Hof te rijden. Een prachtig halfuurtje langs de Moezel. En nu staan we op een camping aan het water. Zelfs op een plekje aan het water, met een schitterend uitzicht.
En heel gezellig, nijlganzen, zwanen en eenden als buren. De eenden kwamen zowaar mee-eten, die vonden het fijn dat wij brood met bockworst op het menu hadden staan. Mijn nieuwe "dinnetjes" aten zelfs uit de hand. 's Avonds zagen wij vanuit de camper een prachtige zonsondergang.
Zaterdag 18 en zondag 19 oktober. Wat een geluk hebben we gehad met het weer in het weekend. Twee stralende zonnige dagen met een temperatuur van net boven de 20 graden. En dat in de tweede helft van oktober. We zijn daarom nog in Dahn gebleven, het zou zonde zijn met dit weer te gaan rijden terwijl het hier zo mooi is. Beide dagen hebben we 's middags een wandeling gemaakt, steeds op een ander deel van het Dahner Felsenpfad. Vooral zaterdag kwamen we bij een heel zwaar deel. Veel klimmen over smalle rotsige paden. Soms zo steil dat er trapjes en leuningen aangelegd waren. Maar toch zeer de moeite waard, eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht. Daarna liepen we verder het bos in. Onderweg kwamen we nog veel meer mooie rotspartijen tegen. En ook het bos zelf, in de mooie kleuren van de herfst, was een genot. Ik was 's avonds flink moe en voelde behoorlijk wat spierpijn. Maar zo blij dat ik het toch volbracht had, ik had dit niet willen missen.
Op zondag liepen we eerst langs de rotspartij Braut und Bräutigam en daarvandaan naar waarschijnlijk het mooiste punt van het Felsenpfad, de Wachtfelsen. Ook hier was de wandeling omhoog pittig, het bospad was heel smal en regelmatig moest je zelfs over bomenstammen heenklimmen. Maar ook hier gold dat het de moeite waard was. De grote rots was prachtig. Wat schetste onze verbazing toen we er langs liepen? Er gaat zelfs een trap omhoog de rots op. Natuurlijk gingen wij die trap op. Eenmaal boven zagen we... nog een trap. Maar toen eindelijk waren we boven op de rots en inderdaad, daarvandaan heb je een fantastisch uitzicht over Dahn en de wijde omgeving. De camping lag letterlijk aan onze voeten en met de telelens kon Wim zelfs een foto van de camper maken. Ook het zwembad waar ik een paar dagen geleden was, zagen we. Na een korte rustpauze boven, heerlijk in het zonnetje, gingen we weer de trap af, om daarna in het bos een andere route naar de startplaats van de wandeling te nemen.
Donderdag 16 en vrijdag 17 oktober. Donderdagochtend bleven we lekker in de camper, buiten was het niet zo leuk met alle regen die viel. En binnen viel genoeg te doen, er lagen nog een boel foto's uit Stuttgart die uitgezocht moesten worden. De site moest nog geschreven en daarna waren er nog de foto's van Serra's verjaardag. 's Middags werd het weer wat beter, nog wat kleine buitjes maar meestal droog. Dus ging Wim een wandeling maken en ik naar het zwembad. We hebben ons beiden prima vermaakt. We aten 's avonds hutspot die uit Nederland meegekomen was, Wim had er een stukje vlees bij en ik spekkies. Lekker!
Ook de vrijdag begon met buien, dus bleven wij weer binnen. Alle foto's zijn inmiddels af, zo is het slechte weer toch nog ergens goed voor. En weer werd het 's middags beter. Nu gingen we samen wandelen. Vlak achter de camping begint het Dahner Felsenpfad, een grote rondweg langs de prachtige rotsformaties van het Felsenland. Wij hebben een deel hiervan gevolgd, een soms pittige wandeling over rotspaden, maar zo mooi! Zeker de moeite waard. We hebben een deel van de rondgang gelopen, daarna gingen we via een makkelijkere route (het boswachterspad) terug naar de camping. We zijn van plan morgen een ander deel van de route te gaan lopen, we zijn hier zeker nog niet uitgekeken. 's Avonds kookte ik echt Duits, Spätzle met Geschnetzeltes. We lieten het ons goed smaken.
Woensdag 15 oktober.
Om de ochtendspits te ontlopen besloten we om niet al te vroeg te vertrekken. Uiteindelijk werd dat kwart voor 10. De overnachting kostte ons 22 Euro, wat eigenlijk best meeviel voor een stadscamping. En het was hier duidelijk beter dan we van te voren verwacht hadden. Wat niet meeviel, was de drukte in het verkeer. Het was nog stapvoets rijden de stad uit. Maar toen dat eenmaal voor elkaar was, hadden we een hele mooie rit richting het Pfälzerwald. Onderweg stopten we bij een Edeka voor boodschappen. Het bleek een vrij kleine winkel te zijn, met vooral op gebied van verse levensmiddelen weinig keus. We konden dus niet alles vinden wat we wilden. Daarom stopten we nog een keer bij een Nettomarkt. Met twee keer boodschappen doen was het ons gelukt om de voorraadkast en koelkast weer aan te vullen voor de komende dagen. We kwamen rond half 3 in Dahn aan. Prima, deze camping heeft zijn middagpauze tot 2 uur. Het inchecken ging vlot bij het vriendelijke personeel. We hebben gelijk de lege (Duitse) gasfles geruild voor een volle. Dat kostte 22 Euro, in Nederland zou het meer dan 30 zijn geweest. Wat zijn we toch blij met die Duitse fles. Ik kocht ook gelijk een kaartje voor het zwembad dat tegenover de camping ligt, morgen zwemmen dus. We kregen een leuke plek op de camping aangewezen. Wat een mooie ligging, in een smal dal met aan weerszijden bossen en de mooie rotsen waar de streek bekend voor is.
Dinsdag 14 oktober. Tegen half 9 vertrokken we uit Langenbrand, richting Stuttgart. Gelukkig hadden we de vorige dag al betaald, anders hadden we pas om 10 uur kunnen vertrekken, zo laat gaat de receptie pas open. We hadden een mooie rit door het Zwarte Woud en het laatste stukje reden we over de snelweg omdat je beter langs dan dwars door een grote stad kunt rijden. Na wat regen in de nacht en vroege ochtend was het weer enorm opgeknapt. We reden een groot deel van de rit tegen de zon in (soms lastig) en kwamen onder een blauwe lucht in Stuttgart aan. De camping was snel gevonden, mede dankzij tips op beoordelingssites dat hij zo lastig te vinden is. Daarom de aanwijzingen van de Tomtom en verkeersborden gecombineerd tot een gelukkig succesvol geheel. Rond 10 uur stond de camper al op een plekje op de camping, die ons behoorlijk meeviel na wat we er over gelezen hadden. Eenvoudig, zakelijk maar wel netjes. Bij de receptie kregen we een plattegrondje van het centrum en de metrolijnen en aanwijzingen hoe we naar het station konden lopen.
De wandeling, om de camping heen en dan langs de Neckar, was ongeveer een kwartier. Bij het station bestudeerden we de ticketautomaat eens zorgvuldig en besloten een 4-rittenkaart te nemen. Precies goed om samen heen en terug naar het centrum te gaan, meer ritten zouden we toch niet maken dus een (iets duurdere) dagkaart had geen zin. We konden kiezen uit de lijn U1 en U2, beiden gingen naar de halte Rathaus waar wij onze stadswandeling wilden beginnen. U2 kwam als eerste (beide lijnen rijden behoorlijk frequent) en 10 minuten later stonden we bij de Altstadt. We vonden het een aardig stukje, maar niet "wauw". Een paar mooie oude gebouwen, maar vrij veel moderne of in ieder geval sobere gebouwen. De parken in het centrum zijn wel heerlijk. Veel groen, veel bankjes, mooie waterpartijen. En door het prachtige weer kon je er ook prima gaan zitten en lekker om je heen kijken. We liepen door de Altstadt tot de ringweg om het centrum. Daarna gingen we via de Königstraße terug. Dit is de grote winkelstraat van Stuttgart, hier zitten de grote warenhuizen, kledingzaken enzovoorts. Eer we aan het einde waren hadden we aardig wat tasjes verzameld. Met inhoud natuurlijk. Gemak dient de mens, dus we hebben een hapje snelvoedsel genomen voordat we de metro terug namen. Deze avond hoeven we alleen maar uit te rusten van onze drukke dag.
Zondag 12 en maandag 13 oktober. De twee dagen die we in Langenbrand waren, brachten geen heel mooi weer. Op zondag was het vaak somber, hoewel in de middag het zonnetje nog even doorbrak. Maandag was somber met buien. Maar het was alsnog goed weer om te wandelen. De camping ligt tegen het bos aan, er zijn volop wandelpaden en de routes zijn ook nog eens duidelijk aangegeven. Bovendien kregen we op de receptie bij aankomst een heel welkomstpakket met daarin ook een wandelkaart. Op zondagmiddag kozen we voor de route richting Schömberg. Die volgden we tot aan de rand van het stadje. Daarna namen we een stukje van een andere route terug, rondom de camping, zodat we weer door het bos liepen, dat vinden we leuker dan langs de weg. We kwamen op de manier aan de andere kant van de camping langs, zodat we via de andere ingang binnen kwamen. Zoals gebruikelijk liep Wim weer goed op te letten voor vogels. En met succes, tijdens deze wandeling kwamen we een zwarte mees en een boomkruiper tegen, twee vogels die we nog niet eerder in het echt hadden gezien.
Op maandag begonnen we met een bezoekje aan de receptie (die pas om 10 uur opengaat). We hebben alvast betaald, zodat we morgen zo vroeg als we willen weg kunnen gaan. Daarna was het weer wandeltijd. Nu namen we na het beginstukje van het wandelpad, langs de camping, een andere afslag. We liepen naar het Rotwildgehege. Dit is een flink stuk van het bos wat omheind is, hier lopen een aantal prachtige edelherten rond. We konden ze goed zien, hoewel ze jammer genoeg niet heel dichtbij kwamen. Maar daar biedt de telelens de oplossing voor. Ook in het bos zelf zagen we weer mooie dingen. Sowieso zijn de herfstkleuren prachtig, bloeien er soms onverwachts nog mooie bloemen en staan er overal paddenstoelen in de meest aparte vormen en kleuren. En vandaag kwamen we twee keer een eekhoorntje tegen.
Zaterdag 11 oktober.
Nadat we allebei 's nachts al wakker waren geweest wegens een enorme regen- en onweersbui (het maakte zoveel herrie op het dak dat we niet eens met elkaar konden praten) zijn we toch vroeg opgestaan. Dit deden we omdat we voor 8 uur (als het dagtarief/parkeertarief weer begint) de Europapark camping af wilden zijn. Dat lukte ruimschoots. Om net na 8 uur waren we al in Ettenheim bij de Kaufland. De koelkast en voorraadkast zijn weer goed aangevuld. Daarna reden we binnendoor naar het noorden van het Zwarte Woud. Het was een prachtige route, jammer dat het op sommige plaatsen zo mistig was zodat we de omgeving niet goed konden zien. Om half 12 kwamen we in Langenbrand bij Schömberg aan. We staan daar op een camping aan de rand van het bos, een heerlijke plek om even tot rust te komen na de drukte van de vorige vier dagen. 's Middags heb ik eindelijk de tijd gehad om alle foto's van de vorige dagen uit te zoeken, een hele klus maar reuze leuk. Na het eten ben ik begonnen met het maken van de site, nu ik dit zit te schrijven betekent het dat dat ook bijna af is. Dat geeft een heel voldaan gevoel. Straks nog lekker een dvd kijken en morgen eens proberen uit te slapen. En duimen dat het droog blijft, het bos nodigt zo uit om te gaan wandelen en fotograferen.
Vrijdag 10 oktober. We begonnen onze eerste dag in het Europapark met het kopen van een jaarkaart. Geweldig, in plaats van 2 dagen rennen om toch maar zoveel mogelijk te zien, konden we nu op ons gemak zo lang naar het park als we wilden zonder iets te hoeven missen. Bovendien kunnen we met die kaart nog naar Phantasialand, de Efteling en een park in Zweden. Het was heel leuk om eens in het najaar in het Europapark te zijn, dat zowaar in een heus Halloween park was omgetoverd. Erg sfeervol. Het weer was in de vier dagen dat we er waren erg verschillend, we hebben zon, warmte en regenbuien gehad. Soms alles op 1 dag. De echte stortbuien bleven overdag gelukkig uit en op de regenachtige dagen was het wel rustiger. Waar we niet op gerekend hadden, is dat de herfstvakantie in Zwitserland al begin oktober is.
Maar omdat het Europapark zijn sluitingstijden altijd aanpast aan de drukte kun je toch veel doen op een dag. Na de tweede nacht op de camping in Riegel besloten we dat het onzin is om heen en weer te rijden, terwijl er bij het park ook een camping
is, waar we overdag de camper parkeerden. Weliswaar iets duurder, maar de stroom is dan weer inclusief. En het scheelt iedere dag een uur rijden plus verbruik van diesel. Achteraf waren we blij met die keuze, de camping was erg gezellig en ondanks de grote drukte was het sanitair prima.
Als inmiddels ervaren Europapark bezoeker plande ik mijn achtbanen dagelijks zorgvuldig in. Beginnen bij de ene, waar de rij 's ochtends nog niet zo lang is. Eindigen bij de ander, waar het juist in de avond rustig is. En waterattracties? Die kun je het best doen als het regent. Dan zijn ze heel stil. Alleen de prachtige nieuwe achtbaan, Arthur, was altijd druk. Daar moesten we dus gewoon geduld voor hebben. En het was het waard. Tussendoor bezochten we alle overige attracties, die Wim ook leuk vindt. Favoriet daarbij is het laserschieten in Atlantis. Verder hebben we nu echt alle shows gezien, zelfs de kleine shows, de buitenshows, de kindershows. En soms zitten daar hele leuke dingen bij, zoals de kindermusical waarbij de acteurs de slappe lach kregen.
Als slotstuk gingen we op de laatste dag naar de laatste voorstelling van Shanghai Nights. Die show wordt gehouden in het Chinese restaurant in Batavia in Nederland (dat kan alleen maar in het Europapark). De boten van de attractie "Piraten in Batavia" varen tussen de tafels en het toneel door. En het eten is erg lekker. Een geweldige manier om op je verjaardag afscheid van het Europapark te nemen.
Maandag 6 oktober.
We vertrokken lekker vlot, al voor 8 uur reden we. Kilometerstand 63762. Eerste oponthoud: 500 meter van huis. Ik kwam er achter (gelukkig heel snel) dat mijn telefoon nog aan de oplader lag. Wim is even heen en weer gelopen om hem op te halen. Wat een blunder van mij, zeg. Daarna ging de reis wel voorspoedig, we hadden een (korte) file bij een aanrijding, verder nergens last van gehad. Wel files gezien die de andere kant op gingen en wat stukken gehad dat we wegens wegwerkzaamheden of drukte langzaam moesten rijden. Om ongeveer 5 uur kwamen we aan bij de camping in Riegel am Kaiserstuhl. Onze vertrouwde "we gaan naar het Europapark" camping in Herbolzheim was al dicht voor de winter, dit was het dichtsbijzijnde alternatief. We konden er ook kiezen om op de camperplaats te gaan staan, wat we gedaan hebben. Nette plaatsen, gebruik van sanitairgebouw, stroom met muntjes uit de paal, voor 50 cent per kilowatt. We ontdekten hier dat 4 kilowatt te veel is en 2 te weinig voor een nacht.
